1 2 3, testing....

Ég held ég viti hver ég er. Ég er enginn. Ég er stórt feitt núll. Ég er reyndar frekar lítið mjótt núll. Svo lítið að ég sést ekki einu sinni.
Ég er ekki í neinni tilvistarkrísu eða neitt svoleiðis. Ég komst að þessu þegar ég var í vinnunni um daginn. Var að labba í átt að sjálfvirkri hurð sem er með nema. Þessi nemi, nemur venjulegt fólk og segir hurðinni að opnast. Þegar ég kom askvaðandi eins og hver önnur manneskja, að ég hélt, nam neminn mig ekki og ég labba face first inn í hurðina. Þvílíkt og annað eins diss hefur sjaldan sést. Ég náði loksins að fá nemann til að samþykkja mig sem manneskju með því að fá spassakast fyrir framann hann, sveiflandi limum eins og Ágústa Johnson á morgnana.
Hitt er að bloggið mitt virðist vera horfið, ég sé allavegana ekki rassgat, þannig að eins og áður sagði: 1 2 3, testing!!!!!!!


Eddie alltaf svalur.

Hvað eru svo mörg ég í því?